Mete’den önce diyordum ki: “Arayı çok açmayız, 2 sene sonra bir de kardeşi olur, beraber büyürler, hatta sonra bir kardeşleri daha olur. Biraz yoğun geçer günlerim ama tam rahatladım derken bir daha bez biberon uğraşmam; hem ileride de arkadaş olurlar…” Evet bunu ancak Mete’den önce düşünebilirmişim zaten. Mete’yle, her anne gibi öyle yoğundum ki 2., 3. çocuk şimdi hayal gibi geliyor. Oğlumdan sonra tüm fikirlerim değişti. Belki yalnız baktığımdan bilmiyorum ama ben zorlandım.

Yine de istiyorum, bir kardeşi olsun ama ne zaman? İşte bu sorunun net bir cevabını ne duydum, ne okudum. Arası az da olsa, çok da olsa fark etmiyor sanırım, iki seçeneğin de hem avantajları hem dezavantajları oluyor. Anladığım kadarıyla işin içine çocuk, emek, zahmet, sabır girince ideallik aileye özellikle annelere göre değişiyor. 

Kardeş konusu tecrübe etmediğim bir konu. Yaşadıklarınızı, düşüncelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.